Het is donker en stil
Ik hoor het kloppen van mijn hart
Een geruststellend geluid, te midden van een orkaan
In mijn brein schudt, flitst, knettert en zoemt het
Mijn hele lijf schudt mee
Elke spier pijnlijk en trillend
Ik ben koud
De deken doet zeer op het puntje van mijn tenen
Haal het er af!
Niemand hoort me
Mijn ademhaling gaat traag
Te traag naar mijn zin
Mijn hart doet mee
Stevig kloppend in een slow motion
Mijn spieren ontspannen
De pijn wordt heviger
Mijn lichaam slaapt en beweegt niet meer
Hé! Ik ben nog wakker!
Niemand hoort me
Nog dieper wordt de slaap
Maar ik ben niet mee
Ik wil hier uit
Ik voel mijn hand
Maar hem bewegen kan ik niet
Ik wil roepen
Maar mijn mond blijft stil en gesloten
Ik wil zuchten
Maar mijn adem slaapt
En ik geef me over…
Ik wacht….
Tot mijn lichaam weer een heel klein beetje
Energie heeft om mij het stuur weer terug te geven
Hoe lang gaat het dit keer duren?
Een uur? Twee? Een dag?
Of kom ik hier nooit meer uit?
Niet aan denken…
De angst geen ruimte geven
Ik wil gillen
Mijn mond weet niet meer hoe het moet
Drijvend op golven van angst en overgave
Wacht ik tot het moment van bevrijding
Een uur….anderhalf…
Wanneer mijn handen en voeten warm worden
Weet ik dat het er bijna is
Mijn lichaam wordt wakker
En ik… ik ben moegestreden
Een diepe zucht, bewegende handen
Mijn ogen en oren weer vrijgemaakt
Ben je wakker? Vraagt mijn dochter
Zonnig, lief, mooi lentekind
Zij heeft geen weet van mijn reis door de onderwereld
En ik laat het maar zo…
Tranen biggelen over mijn wangen
Ik kus haar blonde zachte haren
Blij dat ik het nog kan
Sanna